Πώς είναι να παρακολουθείς από κοντά τις τελευταίες στιγμές ενός ανθρώπου; Τα δευτερόλεπτα πριν το ρεύμα στην ηλεκτρική καρέκλα ή τα χημικά από τη θανατηφόρο ένεση κατακλύσουν το κορμί και τον οδηγήσουν στον θάνατο. Και τι γίνεται όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως ακριβώς έχουν σχεδιαστεί;
Αν κάποιος έχει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν είναι άλλος από τον δημοσιογράφο Ρον Γουόρντ. Στην πολυετή καριέρα του κάλυψε περισσότερες από 60 εκτελέσεις θανατοποινιτών στις ΗΠΑ για λογαριασμό του Associated Press. Εκτελέσεις διάσημων δολοφόνων, serial killer και διαβόητων κακοποιών. Κάποιες από αυτές δεν πήγαν… σύμφωνα με το πρόγραμμα και στο τέλος της ημέρας -ή της καριέρας στην περίπτωση του συνταξιούχου πλέον Γουόρντ- αυτές οι «ιστορίες» μένουν.
Είναι από τους τυχερούς, που δεν αποκόμισαν κάποιο ψυχικό τραύμα, παρότι ήταν παρών ως μάρτυρας στην αυστηρότερη ποινή που μπορεί να επιβληθεί σε κάποιον. Την αφαίρεση της ζωής του.
Πήρε φωτιά στην ηλεκτρική καρέκλα
«Old Sparky»
(Πηγή: Florida Department of Corrections)
Έξι χρόνια μετά από την πρώτη εκτέλεση που παρακολούθησε -το 1984 του παιδοκτόνου Έρνεστ Ντόμπερτ– κλήθηκε να καλύψει τον Μάιο του 1990 τον θάνατο του Τζέσι Ταφέρο, που είχε καταδικαστεί για τη δολοφονία δύο ανδρών.
Στην αίθουσα με την ηλεκτρική καρέκλα ήταν επίσης υπάλληλοι της φυλακής και δικηγόροι.
Όλοι τους τρομοκρατήθηκαν μόλις ο εκτελεστής τράβηξε τον διακόπτη και τροφοδότησε με ρεύμα το κύκλωμα. «Φλόγες ύψους πολλών μέτρων ξεπετάχτηκαν από το κεφάλι του. Ο θάλαμος γέμισε με καπνό και όλοι μας κοιταζόμασταν με τρόμο» είπε ο ίδιος στη Mirror Online.
Οι φλόγες υποχώρησαν όταν έπεσε η τάση, όμως χρειάστηκαν τρεις προσπάθειες ώστε να ολοκληρωθεί η εκτέλεσή του.
Τρεις προσπάθειες, έφταιγαν τα σφουγγάρια
Μια παρόμοια περίπτωση κλήθηκε να καλύψει και επτά χρόνια αργότερα. Στην ηλεκτρική καρέκλα καθόταν ο Κουβανός Πέδρο Μεντίνα, που μέχρι το τέλος δήλωσε αθώος για τη δολοφονία ενός γείτονά του.
Το «Old Sparky» (το… παρατσούκλι της ηλεκτρικής καρέκλας σε ορισμένες πολιτείες) δεν λειτούργησε και πάλι. Αποτέλεσμα ήταν να πάρει φωτιά το κεφάλι του Μεντίνα και να χρειαστούν συνολικά τρεις προσπάθειες ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
«Στις δύο πρώτες περιπτώσεις είχαν χρησιμοποιήσει τεχνητά σφουγγάρια, που όταν πέρασε το ρεύμα πήραν φωτιά. Τότε (σ.σ. 25/3/1997) αποφάσισαν να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά φυσικά σφουγγάρια στη διαδικασία» λέει ο Γουόρντ.
Έστησαν πάρτι για την εκτέλεση
Η πιο… διάσημη εκτέλεση που κάλυψε ο Γουορντ στην καριέρα του ήταν του δολοφόνου, βιαστή και νεκρόφιλου Τεντ Μπάντι. Ένας από τους πιο διάσημους serial killer στην ιστορία, που λίγο πριν από τον θάνατό του αποκάλυψε πως είχε σκοτώσει πάνω από 30 γυναίκες ενώ η ιστορία του ενέπνευσε βιβλία και ταινίες.
Η εκτέλεσή του στην ηλεκτρική καρέκλα δεν είχε κάποιο απρόοπτο. Μνημονεύεται όμως ακόμα για το πάρτι που είχε στηθεί έξω από τον χώρο.
«Το πιο εντυπωσιακό πράγμα για την εκτέλεση του Τεντ Μπούντι ήταν η ατμόσφαιρα του τσίρκου έξω από τη φυλακή. Πλήθη συγκεντρώθηκαν πριν από την αυγή για να βρίσκονται έξω από τη φυλακή» λέει ο Γουόρντ.
«Είχαν πανό με το σύνθημα «Tuesday is Fry Day». Όταν ενημερώσαμε το πλήθος ότι η εκτέλεση ολοκληρώθηκε, άρχισαν να ρίχνουν πυροτεχνήματα»!
Δεν τον «έπιαναν» οι θανατηφόρες ενέσεις
Τον Δεκέμβριο του 2006 ήταν παρών σε μία ιστορική όπως αποδείχθηκε εκτέλεση. Ο καταδικασμένος για φόνους, Άνχελ Ντίαζ, δέχθηκε δύο ενέσεις με το θανατηφόρο κοκτέιλ των ναρκωτικών, αλλά συνέχιζε να ζει.
«Χρειάστηκε πάνω από μισή ώρα για να πεθάνει, ενώ συνήθως χρειάζονται 10 λεπτά. Καθ’ όλη τη διάρκεια φαινόταν πως είχε συνείδηση και καταλάβαινε τι συμβαίνει. Παρότι αναφέρθηκαν ηπατικά προβλήματα ως αιτία, ο ιατροδικαστής δεν το επιβεβαίωσε λέγοντας επίσης πως είχε εγκαύματα στα χέρια».
Αυτή η εξέλιξη ώθησε τον κυβερνήτη τότε της Φλόριντα, Τζεμπ Μπους -αδερφό του Τζορτζ Μπους– να σταματήσει έστω και προσωρινά όλες τις εκτελέσεις.
Άρχισε να αιμορραγεί
Επτά χρόνια νωρίτερα, τον Ιούλιο του 1999, πραγματοποιήθηκε στη Φλόριντα και η τελευταία εκτέλεση στην ηλεκτρική καρέκλα.
Και εκεί όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα έπρεπε.
Ο 54χρονος Άλεν Ντέιβις είχε καταδικαστεί για τριπλό φόνο, μιας εγκύου και των δύο νεαρών κορών της.
Αφού τον έδεσαν στην ηλεκτρική καρέκλα, μόλις τα 2.000 βολτ διαπέρασαν το σώμα του, άρχισε να αιμορραγεί. Τα ρούχα του γέμισαν αίματα στο στήθος του, ενώ είχε εγκαύματα στο κεφάλι, στα πόδια και στη βουβωνική χώρα.
Ήταν ακόμα ζωντανός όταν έπεσε ο διακόπτης του ρεύματος οι μάρτυρες ανέφεραν πως τον είδαν να αναπνέει για αρκετή ώρα μέχρι να κηρυχθεί νεκρός.
Έπειτα από αυτό το περιστατικό η Φλόρτιντα σταμάτησε να χρησιμοποιεί την ηλεκτρική καρέκλα για τις εκτελέσεις και στάφηκε στις θανατηφόρους ενέσεις, κάτι που πλέον ισχύει στις 31 πολιτείες των ΗΠΑ όπου δεν έχει καταργηθεί η θανατική ποινή.
«Έχω δει και τις δύο μεθόδους από κοντά και δεν ξέρω ποια είναι πιο φρικτή. Και στις δύο ο ο άνθρωπος πεθαίνει. Το μόνο που δεν γνωρίζω είναι τι πειραματισμός γίνεται με τις ουσίες στις ενέσεις» λέει ο Γουρντ που συνεχίζει μέχρι τώρα να μην μιλάει για τις απόψεις του αναφορικά με τη θανατική ποινή.
Μάλιστα όλα αυτά τα χρόνια δεν χρειάστηκε καν να συμβουλευτεί τους ειδικούς για το πρόγραμμα ψυχικής υγείας του Associated Press παρότι παρακολούθησε τόσες εκτελέσεις που πολλές φορές ήταν προβληματικές.
Τον στοιχειώνουν τα τελευταία λεπτά ως την αίθουσα
Σε αντίθεση με τον Γουόρντ, άλλοι άνθρωποι που βρέθηκαν τόσο κοντά στις τελευταίες στιγμές κρατούμενων, δεν κατάφεραν να το ξεπεράσουν και να μην τους σημαδέψει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του δικηγόρου Ντέιβιντ Ρέιμπν. Το 2007 διορίστηκε από το δικαστήριο για να εκπροσωπήσει τον Ντάριλ Χότον. Είχε καταδικαστεί για τη δολοφονία των τεσσάρων ανήλικων παιδιών του και του δόθηκε η επιλογή ανάμεσα στην ηλεκτρική καρέκλα και την ένεση. Επέλεξε το πρώτο, στην πρώτη εκτέλεση στο Τενεσσί με αυτόν τον τρόπο έπειτα από 50 χρόνια.
Όταν έφτασε η στιγμή της εκτέλεσης δεν είπε τίποτα παραπάνω από το «Ναι το έκανα» ενώ επέλεξε και ένα τυπικό -όπως χαρακτηρίστηκε- τελευταίο γεύμα.
Παρότι έχει περάσει πάνω από μία δεκαετία από την εκτέλεσή του, ο Ρέιμπιν δεν μπορεί ακόμα να ξεπεράσει τη στιγμή. «Με ενοχλεί που το έχω δει και ήμουν τόσο κοντά σε κάποιον που ήξερα πως μετά από λίγα λεπτά θα είναι νεκρός. Είναι πολύ άσχημο να ξέρεις πως κάποιος πρόκειται να πεθάνει με αυτόν τον τρόπο» λέει χαρακτηριστικά.
Στο Τενεσσί πλέον έχει υιοθετηθεί η θανατηφόρος ένεση, όμως για όσου διέπραξαν εγκλήματα πριν από το 1999 τους δίνεται και η επιλογή της ηλεκτρικής καρέκλας.
Ο Ρέιμπιν δεν γνωρίζει γιατί ο Χόλτον επέλεξε να πεθάνει με ηλεκτροπληξία αντί για το θανατηφόρο κοκτέιλ ναρκωτικών. Παραμένει όμως πεπεισμένος πως η ηλεκτρική καρέκλα παραβιάζει τα συνταγματικά δικαιώματα ενός τροφίμου.
«Σίγουρα πιστεύω ότι η ηλεκτροπληξία είναι σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία λόγω όλων των πραγμάτων που οδηγούν σε αυτό. Βάζουν κουκούλες σε ανθρώπους και νερό στο κεφάλι τους. Είναι απλώς βάρβαρο. Πιστεύω ότι ο τρόπος ηλεκτροπληξίας παραβιάζει το Σύνταγμα» λέει ο ίδιος.
Αξίζει να σημειωθεί πως τον περασμένο μήνα, δικηγόροι που εκπροσωπούν 33 καταδικασμένους σε θάνατο στο Τενεσσί υπέβαλαν αγωγή με το επιχείρημα ότι το κράτος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το αμφιλεγόμενο μείγμα τριών ναρκωτικών, διότι θα παραβίαζε συνταγματικές απαγορεύσεις για σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία.
Πηγή: mirror.co.uk
Πηγή: gargalianoionline.gr