Άρθρο του Αντώνη Καρατζά για το Πολυτεχνείο
Σήμερα 17 Νοεμβρίου ξημέρωσε μια μέρα ιδιαίτερη με έντονο συναισθηματικό φορτίο και μνήμες έντονες και συμβολισμούς που ακόμη και σήμερα αποτελούν ζητούμενα και όχι αναμνήσεις . Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ένωσε όλους τους Έλληνες , εργαζόμενους και φοιτητές , αγρότες και μαθητές απέναντι σε ένα καθεστώς . Ένα καθεστώς φασιστικό αντιδημοκρατικό και απάνθρωπο . Σε μια φτωχή τότε Ελλάδα αλλά τίμια. Μια Ελλάδα που ο απλός λαός την σήκωσε στα χέρια του και την ελευθέρωσε επαναφέροντας πάλι την δημοκρατία και την ομαλότητα στον τόπο.
Φτάνοντας στο 2022 πολλές από τις ανάγκες του τότε είναι υπαρκτές και σήμερα . Βλέπουμε λοιπόν παιδιά να λιποθυμούν στα σχολεία τους απο την πείνα . Φτώχεια σε όλα τα επίπεδα , ακρίβεια και τεράστια αύξηση του πληθωρισμού . Παρανομία , γκανγκστερικά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών , βιασμούς παιδεραστίες και ασυδοσία . Ζούμε στην εποχή που ο πλούσιος γίνεται πλουσιότερος και ο φτωχός φτωχότερος και όλα αυτά υπό τον ζυγό ενός καθεστώτος με δημοκρατικό μανδύα . Μιας κυβέρνησης που παρακολουθεί και υποκλέπτει συνομιλίες συμπατριωτών μας χωρίς να βγαίνει να πάρει ευθύνη και θέση , μιας κυβέρνησης που εξαπατά τον κόσμο με επιδόματα δίνοντας μισθούς πείνας στους εργαζόμενους . Παρ όλα αυτά εμείς τα υπομένουνε . Το ερώτημα είναι για πόσο. Η σημερινή επέτειος του Πολυτεχνείου δεν είναι απλά μια μέρα μνήμης , είναι μέρα αφύπνισης . Ίσως λοιπόν σήμερα είναι η μέρα που όλοι πρέπει να ξανακάνουμε ζητούμενο την εύρυθμη και δημοκρατική λειτουργία της χώρας μας. Γιατί οι επαναστάσεις δεν μπαίνουν σε μουσεία , εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία.
Αντώνης Καρατζάς εκπαιδευτικός – ιδιωτικός υπάλληλος .
Πηγή: gargalianoionline.gr