Στην πρώτη του προσπάθεια να εισέλθει στη ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ο Γερουλάνος δεν είχε επιτυχία, αλλά συνέχισε την πορεία του, δοκιμάζοντας να αποκτήσει θέση στον δήμο της Αθήνας. Παρά τη σοβαρή του προέλευση και τη μεγάλη του επαγγελματική πορεία, κατάφερε τελικά να ασκήσει επιρροή εντός του κόμματος και να εισέλθει στη Βουλή, κάτι που τώρα προβάλλει ως πλεονέκτημα στην υποψηφιότητά του. Παρ’ όλα αυτά, ο εμφύλιος πόλεμος και οι πολιτικές ταυτότητες δεν μπορούσαν να κρυφτούν: ο Γερουλάνος, όσο και αν προσπαθεί να δικαιολογήσει την παρουσία του, ελέγχεται εύκολα ως ένας «αυτοδίδακτος» ΠΑΣΟΚ, που αφήνει την αίσθηση ότι το κόμμα είναι απλώς ένα χόμπι του, χωρίς την πραγματική του αφοσίωση.
Αυτή η υβριδική εικόνα, ωστόσο, τον καθιστά, σύμφωνα με κάποιους αντιπάλους του, έναν δύσκολο αντίπαλο. Από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, ο Γερουλάνος φαίνεται ότι μπορεί να απευθύνεται και στους κομματικούς ψηφοφόρους της, διότι η φυσιογνωμία του δεν αποθαρρύνει τους συντηρητικούς του Κέντρου. Επιπλέον, η αυτονομία του από τις κομματικές συνιστώσες και οι στρατηγικές προσπάθειές του να ενισχύσει τον κομματικό του πατριωτισμό του επιτρέπουν να προσεγγίζει διάφορους τύπους ψηφοφόρων, από παπανδρεϊκούς έως εκσυγχρονιστές και νέους, αλλά και παραδοσιακούς υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ.
Ωστόσο, η πολιτική σημειολογία από μόνη της δεν είναι ικανή να εξασφαλίσει μια νίκη στις εσωκομματικές εκλογές, σε ένα κόμμα που, παρά τη συρρίκνωσή του, διατηρεί ακόμα οργανωτικά δίκτυα και παραδοσιακές σχέσεις. Μια χαλαρή εμφάνιση δεν αρκεί για να οδηγήσει στην επιτυχία.
Πηγή: kathimerini.gr