Η Υποψήφια Κάμαλα Χάρις και οι Προοπτικές για μια Νέα Διεθνή Πολιτική των ΗΠΑ
Με τις τρέχουσες συγκρούσεις στον Λίβανο, στη Γάζα και στην Ουκρανία, είναι λογικό να επικρατούν απαισιόδοξες σκέψεις σχετικά με το μέλλον του κόσμου. Ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, περιέγραψε πρόσφατα την κατάσταση ως μια «πυριτιδαποθήκη που μπορεί να εκραγεί», ενώ ο θάνατος του ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, ενδέχεται να προσθέσει ακόμα περισσότερη ένταση.

Ωστόσο, υπάρχει και η πιθανότητα να δούμε μια πιο θετική εξέλιξη. Αν η Κάμαλα Χάρις αναλάβει το αξίωμα της προεδρίας, θα μπορούσε να συντονίσει τις προσπάθειες των ΗΠΑ με τους συμμάχους τους για την επίλυση σημαντικών ζητημάτων. Ο ρόλος της μέχρι στιγμής έχει ευθυγραμμιστεί με την εξωτερική πολιτική του προεδρικού γραφείου Τζο Μπάιντεν, αλλά η εποχή μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου παραμένει άγνωστη όσον αφορά τις αποφάσεις της σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Ανεξάρτητα από την έκβαση των εκλογών, η επιτυχία των σχεδίων της Χάρις θα εξαρτηθεί και από την υποστήριξη του Κογκρέσου. Αυτό είναι κρίσιμο, δεδομένου ότι πολλές στρατηγικές, όπως η ενίσχυση της Ουκρανίας με στρατιωτική βοήθεια και η στήριξη των αναδυόμενων οικονομιών στη μετάβαση σε βιώσιμες μορφές ενέργειας, απαιτούν χρηματοδότηση.

Ο στόχος της Χάρις αναμένεται να ευθυγραμμιστεί με εκείνον του Μπάιντεν, περιλαμβάνοντας τη διαχείριση του ανταγωνισμού με την Κίνα και την αντιμετώπιση της ρωσικής επιθετικότητας. Είναι επίσης πιθανό να εστιάσει στην αποκατάσταση των διεθνών συμμαχιών, οι οποίες υπέφεραν κατά την προηγούμενη προεδρία του Τραμπ. Ο Τζο Μπάιντεν έδωσε έμφαση στο ΝΑΤΟ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς, αν και συχνά αγνόησε τις απόψεις των συμμάχων σχετικά με την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Η ελπίδα είναι ότι η Χάρις θα είναι πιο ανοιχτή στις προτάσεις τους.

Μια δικαιότερη προσέγγιση προς τους συμμάχους στην οικονομική πολιτική θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει. Ο Μπάιντεν είχε ενσωματώσει νομοθεσίες, όπως ο νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού (IRA), που προκάλεσαν ανησυχίες στους συμμάχους, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, εξαιτίας των επιδοτήσεων και των φορολογικών ελαφρύνσεων που προσέφεραν οι ΗΠΑ. Στη διάρκεια της θητείας της, η υπουργός Οικονομικών Τζάνετ Γέλεν υποστήριξε τις προσπάθειες για «friendshoring», οι οποίες επιδιώκουν τη μείωση εξάρτησης από την Κίνα. Η κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η Χάρις εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις επιλογές της για τα βασικά υπουργεία, όπως αυτά των Οικονομικών και Εξωτερικών.

Πηγή: kathimerini.gr