Οι αφηγήσεις των ταξιδιών της με τον θείο Μίκη προσέφεραν μοναδικές εμπειρίες. Ταξίδευαν σε μακρινούς τόπους, όπως η Ινδία, για να αποκτήσουν υφάσματα για το ατελιέ ραπτικής της Σέτης, και η ζωντανή περιγραφή των περιπετειών τους έκανε τα βράδια μας συναρπαστικά. Η Σέτη είχε σπουδάσει ενδυματολογία στο Παρίσι, όπου εργάστηκε κοντά στον αναγνωρισμένο σχεδιαστή μόδας Jean Dessès, και η αγάπη της για τη μόδα και την τέχνη της κουζίνας αντικατοπτριζόταν στο σπίτι τους.
Το σπίτι τους στην Κηφισιά ήταν μοναδικό, χτισμένο με πέτρα και διακοσμημένο με ανάγλυφα σχέδια. Κάθε ένθετο κομμάτι είχε τη δική του ιστορία, όπως ένα τσαμπί σταφύλι στραμμένο προς τον ουρανό, που είχε διαμορφωθεί κατά λάθος. Στον περιβάλλοντα χώρο υπήρχε ένας πανέμορφος κήπος γεμάτος ελληνικά φυτά, βραβευμένος για την αυθεντικότητά του.
Ανακαλώντας τη δεκαετία του ’70, όταν οι νοικοκυρές ανακάλυπταν τα σουφλέ και τις συνταγές τους κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα, οι θείοι μου ήταν από τους λίγους που παρέμειναν σε αυτό το παραδοσιακό περιβάλλον. Είχαν επιλέξει τον Δημήτρη Πικιώνη για να σχεδιάσει το σπίτι τους, επηρεασμένοι από την αρχιτεκτονική του Πηλίου.
Οι επισκέψεις μας στο σπίτι τους ήταν πάντα γεμάτες με γεύσεις και ιστορίες. Ο θείος Μίκης, καλοφαγάς, φρόντιζε για το τζάκι και μοιραζόταν ανέκδοτα με καυστικό χιούμορ, ενώ η Σέτη ήταν η ψυχή της φιλοξενίας, πάντα έτοιμη να μας υποδεχτεί με αγάπη. Τα επίσημα δείπνα τους ήταν θρυλικά και αναμένονταν με ανυπομονησία, αν και εμείς τα παιδιά ποτέ δεν παρευρισκόμασταν σε αυτά.
Η φιλοξενία τους, η ζεστασιά και η φυσικότητα που διέκριναν το σπίτι τους δημιούργησαν αναμνήσεις που θα μείνουν για πάντα στη μνήμη μου. Πηγή: kathimerini.gr