Πενήντα τέσσερα χρόνια αργότερα, η Λιβανού συνεχίζει να είναι παρούσα στην υποκριτική σκηνή, σε πείσμα των αρχικών της επιφυλάξεων για την υποκριτική. Εκτός από την καριέρα της, με την οποία δεν είχε καμία φιλοδοξία εξαρχής, παραδέχεται ότι προτιμούσε συχνά άλλες δουλειές για να μην αναγκαστεί να εκτεθεί σε έργα που δεν τη γέμιζαν. Έχει μάλιστα διαχειριστεί προσωπικά της πάθη, συμβάλλοντας στη δημιουργία κοσμημάτων και δερμάτινων ειδών, αποδεικνύοντας ότι η δημιουργικότητα είναι σύμμαχός της σε πολλές πτυχές της ζωής της.
Η Λιβανού έχει δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς με τον σύζυγό της, Γιώργο Πανουσόπουλο, και σε όλη τη διάρκεια της σχέσης τους ο σεβασμός και η συντροφικότητα τους ενώνουν. Συζητούν και συνεργάζονται για τις ιδέες των ταινιών του, ενώ συμμετέχει και στη δημιουργία των σεναρίων. Βλέπει τις σχέσεις ως δυναμικές που εξελίσσονται με τον χρόνο, και αναγνωρίζει ότι οι νέες γενιές συχνά δεν κατανοούν αυτή τη διαδικασία.
Η ομορφιά, όπως υποστηρίζει, είναι προσωρινή και δεν θα πρέπει να γαντζώνεται κανείς πάνω της. Σημαντικό είναι, κατά την άποψή της, να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να γεράσουμε με ηρεμία και αξιοπρέπεια. Επίσης, τονίζει ότι η υποκριτική είναι κάτι που έμαθε αυτοδίδακτη, και θεωρεί ότι αυτό ήταν πλεονέκτημα για το σινεμά, αφού οι σχολές συχνά προετοιμάζουν τους μαθητές κυρίως για το θέατρο.
Στην ερώτηση για το πώς αντιλαμβάνεται τον χρόνο και τις παλιές της ταινίες, η Λιβανού δεν νοσταλγεί τίποτα και προτιμά να κοιτάζει το μέλλον. Περισσότερο την απασχολεί η στάση της απέναντι στο γήρας και τον χρόνο, και η εμπειρία που έχει αποκομίσει στην πορεία της ζωής.
Έχοντας μεγαλώσει στην Ακαδημία Πλάτωνος, η Λιβανού εξηγεί ότι οι γονείς της επηρέασαν την ελευθερία και την υπευθυνότητά της. Έτσι, με τις κόρες της ακολουθεί την ίδια φιλοσοφία: να τις αφήνει ελεύθερες να επιλέξουν τον δρόμο τους. Η ταινία που φαντάζεται να γράψει είναι ακόμη στα σκαριά, γεμάτη προσωπικά βιώματα και σκέψεις για την ύπαρξη και τη ζωή.
Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι ο νεότερος σκηνοθέτης που ξεχωρίζει για την προσφορά του στον κινηματογράφο, αν και ορισμένα θέματα των ταινιών του ενδέχεται να μην την προσελκύουν. Οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και ειδών τέχνης εξελίσσονται, όπως και η αίσθηση της ομορφιάς και της υποκριτικής.
Πηγή: kathimerini.gr