Η ραπαμυκίνη, προϊόν της έρευνας για την επιμήκυνση της ζωής, χρησιμοποιείται κυρίως για τη μείωση της απόρριψης μοσχευμάτων σε μεταμοσχευμένα άτομα. Κάποιοι ευρέως γνωστοί χρήστες της, όπως ο δρ Πίτερ Ατία και ο Μπράιαν Τζόνσον, υποστηρίζουν ότι η ουσία μπορεί να αυξήσει τη διάρκεια ζωής ποντικών κατά 20%. Αν και δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των ανθρώπων που χρησιμοποιούν ραπαμυκίνη για αντιγηραντικούς σκοπούς, οι χρήστες καταγράφουν οφέλη όπως η απώλεια βάρους και η ανακούφιση από χρόνιους πόνους.
Η αναγνωσιμότητα της ραπαμυκίνης για τις αντιγηραντικές της ιδιότητες αρχίζει το 2006, όταν έρευνες έδειξαν ότι μπορεί να επιμηκύνει τη ζωή μαγιάς. Τρία χρόνια αργότερα, ένα πείραμα με ποντίκια απέδειξε ότι η ουσία συνέβαλε σε αύξηση της ζωής τους κατά 12%. Οι μελέτες σε άλλα είδη, όπως σκουλήκια και μύγες, ενίσχυσαν την πίστη στη σημασία της ουσίας, με τον δρ Ντιν Κέλογκ να τονίζει τη σημασία των ευρημάτων για τη διατήρηση της υγείας.
Ωστόσο, οι τελευταίες έρευνες παρέχουν μεικτά αποτελέσματα και η πλειονότητα αφορά μικρές ομάδες συμμετεχόντων για σύντομο χρονικό διάστημα. Μια πρόσφατη μελέτη, που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμα, έδειξε ότι οι συμμετέχοντες δεν παρουσίασαν παρενέργειες, αν και οι πιο συχνές αναφορές περιλάμβαναν ναυτία και στοματίτιδα.
Μια βασική ανησυχία παραμένει η χρήση της ραπαμυκίνης λόγω των ανοσοκατασταλτικών της ιδιοτήτων, με την ουσία να ενδέχεται να αυξάνει την ευαισθησία σε λοιμώξεις. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι λήπτες οργάνων χρειάζονται μεγαλύτερες δόσεις από εκείνες που χρησιμοποιούνται για αντιγήρανση, οι προηγούμενες έρευνες δεν έχουν δείξει σοβαρές επιπτώσεις στο ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά μια μικρή δόση μπορεί να έχει επίδραση.
Η χρήση της ραπαμυκίνης σε μικρές δόσεις, μία φορά την εβδομάδα, έχει εξηγήσει ο δρ Κέμπεριλν, ο οποίος την χρησιμοποιεί και ο ίδιος. Αλλά σύμφωνα με τον καθηγητή μοριακής βιολογίας του Μπέρκλεϊ, Αντριου Ντίλιν, υπάρχει ανησυχία σχετικά με την ασφάλεια της και τα ενδεχόμενα οφέλη της στην υγεία.
Πηγή: kathimerini.gr