Στο πλαίσιο της αποστολής χρησιμοποιήθηκε μια τεχνική εκτροπής αστεροειδούς που είναι γνωστή ως «kinetic impactor» – με λίγα λόγια, να χτυπήσεις κάτι με κάτι άλλο, επί της προκειμένης έναν αστεροειδή με ένα διαστημόπλοιο. Με βάση τα δεδομένα αυτά, η ομάδα της αποστολής DART, της οποίας ηγήθηκε το Johns Hopkins Applied Physics Laboratory (APL), διαπίστωσε πως μια τέτοια αποστολή μπορεί να είναι όντως αποτελεσματική ως προς την εκτροπή ενός αστεροειδούς – ένα σημαντικό βήμα ως προς την αποτροπή ενός τέτοιου συμβάντος στο μέλλον.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν σε τέσσερα επιστημονικά άρθρα στο Nature. Μεταξύ άλλων, δείχνουν πως η αναχαίτιση ενός αστεροειδούς με διάμετρο περίπου μισού μιλίου όπως ο Δίμορφος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς προηγούμενη αναγνωριστική αποστολή (αν και σίγουρα θα βοηθούσε). Ωστόσο, όπως υπογραμμίζεται σε σχετική ανακοίνωση της NASA, αυτό που είναι όντως απαραίτητο είναι να υπάρχει μεγάλο χρονικό περιθώριο- τουλάχιστον χρόνια, κατά προτίμηση δεκαετίες. Πάντως, οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι η επιτυχία του DART «δημιουργεί αισιοδοξία σχετικά με τη δυνατότητα της ανθρωπότητας να προστατέψει τη Γη από την απειλή ενός αστεροειδούς».
Ακόμη, πέρα από την αξία της αποστολής ως προς την επιβεβαίωση της συγκεκριμένης τεχνικής ως αποτελεσματικού μέσου πλανητικής άμυνας, η DARΤ είναι ιδιαίτερα σημαντική και ως προς τη μελέτη των αστεροειδών, καθώς η πρόσκρουση έκανε τον Δίμορφο «ενεργό αστεροειδή»- έναν διαστημικό βράχο που κινείται σαν αστεροειδής, μα έχει «ουρά» σαν κομήτης. Επιστήμονες θεωρούσαν πως κάποιοι ενεργοί αστεροειδείς είναι αποτέλεσμα προσκρούσεων, ωστόσο μέχρι τώρα κανείς δεν είχε δει την «ενεργοποίηση» ενός αστεροειδούς – και το σκάφος της αποστολής DART έκανε ακριβώς αυτό.
Πηγή: gargalianoionline.gr