Ο Ιρανός Mehran Karimi Nasseri που έζησε επί 18 χρόνια στο αεροδρόμιο του Παρισιού “Charles de Gaulle”, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 75 ετών στο αεροδρόμιο.
Το 1988 ο Ιρανός βρέθηκε στο αεροδρόμιου του Παρισιού “Charles de Gaulle”, παγιδευμένος σε ένα διπλωματικό αδιέξοδο. Δύο χρόνια νωρίτερα, το 1986 αποφάσισε να εγκαταλείψει οριστικά την πατρίδα του και να εγκατασταθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ζούσε η μητέρα του.
Υπό αδιευκρίνιστες μέχρι σήμερα συνθήκες, τα απαραίτητα για το ταξίδι του έγγραφα χάθηκαν. Έτσι, ενώ κατάφερε να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για το Λονδίνο, επέστρεψε αναγκαστικά στη Γαλλία, όταν δεν προσκόμισε το διαβατήριό του στους Βρετανούς αξιωματούχους της υπηρεσίας μετανάστευσης.
Στη Γαλλία αρχικά συνελήφθη αλλά στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος, καθώς η είσοδός του στο αεροδρόμιο δεν θεωρούταν παράνομη. Χωρίς διαβατήριο, όμως, δεν μπορούσε να πάει και πουθενά. Έτσι, ξεκίνησε η διαμονή του στον τερματικό σταθμό 2F του αεροδρομίου “Charles de Gaulle”, όπου βρισκόταν εγκλωβισμένος.
Την υπόθεσή του ανέλαβε ο Γάλλος δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Κριστιάν Μπουρζέ. Το 1992, το γαλλικό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι αφού είχε εισέλθει νόμιμα στη χώρα δεν μπορούσε να απελαθεί αλλά ταυτόχρονα το δικαστήριο δεν μπορούσε να του χορηγήσει άδεια εισόδου στη Γαλλία. Πλέον ήταν εγκλωβισμένος “και με τη βούλα”.
Ο Mehran Karimi Nasseri κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο αεροδρόμιο άλλαξε το όνομά του και απαρνήθηκε εντελώς την ιρανική καταγωγή του. Συστηνόταν ως Βρετανός “Sir Alfred”. Φωλιασμένος στο παγκάκι του, περιτριγυρισμένος από καροτσάκια που περιείχαν τα υπάρχοντα που είχε συγκεντρώσει, περνούσε τις μέρες του γράφοντας για τη ζωή του σε ένα σημειωματάριο και διαβάζοντας βιβλία και εφημερίδες.
Μετά την απογοητευτική δικαστική απόφαση, έγιναν προσπάθειες προκειμένου να εκδώσει νέα έγγραφα ο Nasseri στο Βέλγιο, αλλά οι αρχές της χώρας δήλωσαν πρόθυμες να συνεργαστούν μόνο αν ο Nasseri εμφανιζόταν εκεί αυτοπροσώπως. Κάτι που ο ίδιος αρνήθηκε επανειλημμένα, ακόμα και όταν οι βελγικές αρχές του χορήγησαν άδεια να ταξιδέψει στο Βέλγιο, το 1995.
Λίγους μήνες αργότερα, όταν η Γαλλία και το Βέλγιο του πρόσφεραν άδεια παραμονής εκείνος αρνήθηκε και πάλι να υπογράψει, καθώς τα έγγραφα τον ανέφεραν με το βαπτιστικό του όνομα και όχι με εκείνο που είχε επιλέξει να συστήνεται τα τελευταία χρόνια.
Το 2003 η ιστορία του τράβηξε το ενδιαφέρον του Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος εμπνεύστηκε την ταινία “The Terminal”, με πρωταγωνιστές τον Τομ Χανκς και την Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς, από την ζωή του Ιρανού στο αεροδρόμιο του Παρισιού.
Μετά την κυκλοφορία της ταινίας, δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο συνέρρεαν για να του πάρουν συνέντευξη. Ο ίδιος είχε πει ότι κάποια στιγμή έφτασε να δίνει μέχρι και 6 συνεντεύξεις την ημέρα.
Το 2006 μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και μετά τη νοσηλεία του φιλοξενήθηκε σε έναν ξενώνα, όπου έζησε για μερικά χρόνια.
Πριν από μερικές εβδομάδες επέστρεψε στο αεροδρόμιο, στο γνωστό του “σπίτι”, όπου έζησε μέχρι και το Σάββατο (12/11), όταν και άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 75 ετών.
Σύμφωνα με τις γαλλικές αρχές, στην κατοχή του βρέθηκαν αρκετές χιλιάδες ευρώ.
Πηγή: gargalianoionline.gr