Η απώλεια και οι αναζητήσεις μέσα σε έναν κόσμο πόνου
«Αγαπημένη μου μαμά, πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που έφυγες, κι εγώ σου γράφω μόλις τώρα. Συγγνώμη που άργησα τόσο πολύ, αλλά περίμενα να έχω καλά νέα να σου πω. Ομως, ποτέ δεν ήρθαν. Θα μπορούσα να σου έχω γράψει για τη φρικτή σφαγή που έγινε εδώ στις 7 Οκτωβρίου, για τους εκατοντάδες ομήρους που υποφέρουν στη Γάζα και για το πώς ο Νετανιάχου σαμποτάρει κάθε προσπάθεια συμφωνίας. Αλλά περίμενα να σου γράψω όταν οι όμηροι επιστρέψουν στα σπίτια τους ή όταν αυτή η καταστροφική κυβέρνηση καταρρεύσει.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την επίθεση της Χαμάς, ο Ετγκαρ Κέρετ, γνωστός Ισραηλινός συγγραφέας, μοιράζεται την εμπειρία του και δηλώνει ότι η λογοτεχνία δεν του προσφέρει πια την ανακούφιση που έβρισκε στο παρελθόν. Γράφει για τον πόνο και την ανασφάλεια, αναφέρεται σε αυτοσχέδιες μνήμες και εμπειρίες από την δύσκολη αυτή χρονιά.

Αναγνωρίζει ότι πάνω από όλα, φοβάται για τη μέλλουσα ταυτότητα της χώρας του. Ο πόλεμος με τους γείτονες είναι κάτι που έχει συνηθίσει, αλλά η κατάσταση έχει επιδεινωθεί όταν οι μεγαλύτεροι εχθροί του γίνονται οι δικές του κρατικές αρχές. Περιγράφει τις καταστάσεις βίας και τις συλλήψεις που γίνονται καθημερινά, και την απόλυτη έλλειψη στρατηγικής και από τις δύο πλευρές, με αποτέλεσμα να βιώνεται ένας φαύλος κύκλος βιαιοτήτων.

Ο Κέρετ συνεχίζει να αναζητά ιστορίες και στοχασμούς γύρω από την πραγματικότητα που ζει αλλά και γύρω από την ανθρώπινη εμπειρία. Μοιράζεται τη συνάντησή του με νέους στρατιώτες που, παρά τις τραυματικές εμπειρίες τους, βρίσκουν παρηγοριά σε βιβλία που τους θυμίζουν την ανθρώπινη πλευρά τους.

Αυτή η χρονιά μοιάζει ατελείωτη και άγονη, με τα ΜΜΕ να αναφέρουν πως οι τελετές μνήμης δεν μπορούν να γίνουν κανονικά, από φόβο αντιδράσεων. Μέσα σ’ αυτό το διαρκές αίσθημα απώλειας και πόνου, φαντάζεται μια κοινωνία ανίκανη να ζήσει τον πόνο μαζί της.

Πηγή: kathimerini.gr