Τι ξέρουμε για τη Σελήνη; Η Σελήνη είναι ο μοναδικός φυσικός δορυφόρος της Γης και ο πέμπτος μεγαλύτερος φυσικός δορυφόρος του ηλιακού συστήματος. Πήρε το όνομά του από την Σελήνη, αρχαιοελληνική θεά του δορυφόρου αυτού. Λέγεται επίσης και «Φεγγάρι» στη δημοτική γλώσσα. Είναι το φωτεινότερο σώμα στον ουρανό μετά τον Ήλιο, επειδή είναι και το κοντινότερο στη Γη ουράνιο σώμα. Εξαιτίας αυτής της εγγύτητας, η Σελήνη ασκεί ισχυρή βαρυτική επίδραση στη Γη (παλιρροϊκή αλληλεπίδραση), προκαλώντας φαινόμενα όπως οι παλίρροιες, αλλά και επηρεάζοντας τον άξονα περιστροφής της.
Πλέον όμως μαθαίνουμε κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα τα οποία μας εκπλήσσουν. Πλέον στη Σελήνη μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος όπως αναφέρει νέα επιστημονική έρευνα.
Ο ρηγόλιθος της Σελήνης αποτελείται περίπου κατά 45% από οξυγόνο, για να διασπάσουμε όμως αυτούς τους μοριακούς δεσμούς πρέπει να ξοδέψουμε ενέργεια. Μία μέθοδος είναι η ηλεκτρόλυση, μία διεργασία που χρησιμοποιείται ευρέως για την παραγωγή αλουμινίου.
Η βαρύτητα στην επιφάνεια της Σελήνης είναι σε ένταση το 1/6 περίπου αυτής της Γης. Περιστρέφεται στον ελαφρώς κεκλιμένο άξονά της σε 27 ημέρες 7 ώρες και 43 λεπτά, ακριβώς στον ίδιο χρόνο που διαρκεί η τροχιακή περιφορά της γύρω από τη Γη.
Αυτός ο συντονισμός είναι και ο λόγος που από τη Γη είναι ορατή μόνο η μια πλευρά της Σελήνης, η οποία χαρακτηρίζεται από σκοτεινές ηφαιστειακές θάλασσες οι οποίες βρίσκονται ανάμεσα στα λαμπρά υψίπεδα και τους κρατήρες. Αν και φαίνεται λαμπρή, στην πραγματικότητα, η επιφάνεια της Σελήνης είναι αρκετά σκοτεινή, με ανακλαστικότητα παρόμοια με αυτή της ασφάλτου.
Το ηλεκτρικό ρεύμα περνάει από υγρή αλουμίνα για να διαχωρίσει το αλουμίνιο από το οξυγόνο. Φυσικά η μεταφορά μίας τέτοιας απαιτητικής βιομηχανικής διεργασίας θα απαιτούσε πολύ ενέργεια και μεταφορά εξοπλισμού στη Σελήνη.
Η NASA λέει πως οι άνθρωποι καταναλώνουν περίπου 800 γραμμάρια οξυγόνου τη μέρα για να επιβιώσουν. Επομένως 630 κιλά οξυγόνο θα αρκούσαν για να κρατήσουν ζωντανό έναν άνθρωπο για δύο χρόνια. Αν υποθέσουμε πως το μέσο βάθος του ρηγόλιθου είναι 10 μέτρα και μπορούμε να εξάγουμε όλο το οξυγόνο, τότε η επιφάνεια της Σελήνης θα μπορούσε να προσφέρει αρκετό οξυγόνο για να υποστηρίξει 8 δισεκατομμύρια ανθρώπους για 100.000 χρόνια.
Η μέση απόσταση Γης – Σελήνης είναι 384.403 χιλιόμετρα (παρατηρείται ότι αυτή η απόσταση αυξάνεται κατά περίπου 0,32[1] εκατοστά το μήνα και αυτό συμβαίνει λόγω των παλιρροϊκών δυνάμεων). Η διάμετρος της σελήνης είναι 3.476 χιλιόμετρα (περίπου το 1/4 της γήινης). Τελικά όμως μπορούμε να καταφέρουμε να κατοικήσουμε στη Σελήνη;
Αν τα καταφέρναμε όμως, πόσο οξυγόνο θα μπορούσαμε να παράγουμε; Ο John Grant, λέκτορας στις επιστήμες εδάφους στο Southern Cross University, θεωρεί πως ένα κυβικό μέτρο σεληνιακού ρηγόλιθου περιλαμβάνει 1.4 τόνους ορυκτών, που σημαίνει περίπου 630 κιλά οξυγόνου.
Πηγή: gargalianoionline.gr