Ο Πάμπλο Εσκομπάρ σκοτώθηκε από το 1993 από αστυνομικούς, μια ημέρα αφότου έκλεισε τα 44 του χρόνια. Αν και η ζωή του ήταν σύντομη, είχε καταφέρει να χτίσει ένα τεράστιο δίκτυο παραγωγής και διακίνησης ναρκωτικών, όντας ανάμεσα στους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου.
Εκτός όμως από την τεράστια χρηματική περιουσία που άφησε πίσω του, άφησε μεταξύ άλλων και έναν ζωολογικό κήπο. Και ήταν ένας πλήρης ζωολογικός κήπος. Οι ρινόκεροι, οι ελέφαντες και οι καμηλοπαρδάλεις, κατάφεραν να βρουν νέα στέγη. Αλλά οι ιπποπόταμοι, παρέμειναν στο εγκαταλελειμμένο ράντσο στην εξοχή της Κολομβίας και περίπου 14 χρόνια αργότερα, κάποιος μπορούσε να τους συναντήσει ακόμα και 100 χιλιόμετρα μακριά από εκεί.
Αυτό δημιουργούσε ένα πρόβλημα και εκείνος που κλήθηκε να το αντιμετωπίσει ήταν ο κτηνίατρος Κάρλος Βαλντεράμα, ο οποίος περιέγραψε πόσο δύσκολο είναι να ευνουχίσεις έναν ιπποπόταμο όταν αυτός βρίσκεται στη φύση. Όπως είπε για τον Εσκομπάρ «Για να είμαι ειλικρινής είναι ένα από τα πολλά προβλήματα που μας άφησε».
Ο διαβόητος βαρόνος της κοκαΐνης, στην κορύφωση των «επαγγελματικών» του δραστηριοτήτων, έφερε παράνομα στην Κολομβία έναν μεγάλο αριθμό εξωτικών ζώων, ένα από το κάθε φύλο, με τη φύση να κάνει τη δουλειά της από εκεί και έπειτα.
Μετά τον θάνατό του, οι ιπποπόταμοι διέφυγαν από το κτήμα του και εμφανίζονταν στα πιο παράξενα μέρη. Όπως λέει ο Κάρλος Βαλντεράμα, «Η Κολομβία έγινε ο παράδεισός τους, αλλά παραμένουν πολύ επιθετικά ζώα και γενικά πολύ δύσκολα». Το 2007, ένας από τους αρσενικούς έγινε ιδιαίτερα επιθετικός και του ανέθεσαν ένα σχεδόν ακατόρθωτο πράγμα. Να τον ευνουχίσει στη φύση.
«Βρισκόμαστε σε μια έκταση γεμάτη με λίμνες και όχι σε μια κλινική. Ήταν πολύ δύσκολο να του δώσω αναισθητικό, ενώ οι ιπποπόταμοι πεθαίνουν πολύ εύκολα από αναισθησία», εξήγησε.
Τελικά τα κατάφερε και μόλις το αναισθητικό ξεκίνησε τη δράση του, ξεκίνησε και η διαδικασία. «Παρέμενε δύσκολο γιατί οι όρχεις τους είναι εσωτερικοί. Η διαδικασία λοιπόν επιτάσσει να περάσουμε ένα στρώμα δέρματος που έχει πάχος 2 ή 3 εκατοστά, κάτι σαν αλεξίσφαιρο γιλέκο. Και δεν τελειώνει εκεί, γιατί πρέπει μετά να διαπεράσεις και 8 εκατοστά λίπους», ανέφερε.
Η επέμβαση κράτησε για 12 ώρες και χρειάστηκαν συνολικά επτά άνθρωποι. Όπως εξηγεί, το άγχος ήταν μεγάλο γιατί η πιθανότητα να ζήσει το ζώο ήταν 50-50. Όταν τελείωσε και ο ιπποπόταμος ήταν ακόμα αναίσθητος, μεταφέρθηκε από τον στρατό στο ράντσο του Πάμπλο Εσκομπάρ. «Καταφέραμε να το απελευθερώσουμε και το ζώο μάς κοιτούσε σε φάση: “Εντάξει; Φεύγετε τώρα;”. Ήταν μια καλή βραδιά», πρόσθεσε.
Το πρόβλημα όμως παραμένει, γιατί από τότε έχει μπει την άκρη το πλάνο να ευνουχιστούν περισσότεροι ιπποπόταμοι. Κι έτσι αυτή τη στιγμή στην Κολομβία υπάρχουν περίπου 120 «cocaine hippos» όπως τους αποκαλεί ο ντόπιος πληθυσμός, δηλαδή «ιπποπόταμοι της κοκαΐνης».
Πηγή: gargalianoionline.gr