Μια κεντρική διάσταση της ανάλυσής του εστιάζει στην εικονοποιητική πτυχή της καβαφικής ποίησης, και συγκεκριμένα στη σχέση της με την προραφαηλιτική ζωγραφική. Ο συγγραφέας προσεγγίζει την επαφή των εύπορων ελληνικών οικογενειών, που ανήκαν στον ευρύτερο καβαφικό κύκλο, με ζωγράφους και έργα τους, ενώ αναλύει συγκεκριμένους πίνακες, διαβάζοντας ταυτόχρονα καβαφικά ποιήματα υπό το πρίσμα αυτών.
Επιπλέον, ο Jeffreys αναδεικνύει τη στενή συνομιλία του Καβάφη με τον σημαντικό βικτωριανό διανοούμενο Ουόλτερ Πέιτερ, ιδιαίτερα όσον αφορά την “ιστορικοποιητική ευαισθησία” του ποιητή. Ο Καβάφης επανεξετάζει αρχαία πορτρέτα για να αναδείξει τη δική του εποχή με έναν τρόπο που ενσωματώνει χαρακτηριστικά της παρακμής.
Η θεματολογία του βιβλίου έχει σκοπό να καταστήσει την ποίηση του Καβάφη πιο προσιτή και κατανοητή, υπογραμμίζοντας τη σημασία των καλλιτεχνικών και ιστορικών αναφορών. Τα επιμέρους κεφάλαια του έργου, που εξετάζουν ποικίλους συνδυασμούς με προσωπικότητες όπως ο Μποντλέρ και ο Μορεάς, είναι επίσης αυτόνομα και προσφέρουν πλούσιες αναγνώσεις.
Τέλος, ο υπότιτλος της μελέτης αναφέρεται στα “φανταστικά πορτρέτα” που φιλοτεχνεί ο Καβάφης, κάτι που αντικατοπτρίζει τη μετατόπιση της ιστορίας και την παρακμιακή προσέγγιση της τέχνης. Παράλληλα, η ερμηνευτική προσέγγιση του Jeffreys προτείνει μια μοναδική οπτική για την καβαφική δημιουργία στο πλαίσιο της σύγχρονης παρακμής.
Πηγή: kathimerini.gr