Ο κόσμος της μυθοπλασίας μέσα από τα μάτια του Ζοέλ Ντικέρ: Μια νέα φωνή στο σασπένς
Το 2012, όταν διάβασα για πρώτη φορά ένα μυθιστόρημα του Τζο Νέσμπο, ένα από τους κορυφαίους Νορβηγούς συγγραφείς σασπένς, ο Ζοέλ Ντικέρ από την Ελβετία είχε ήδη γνωρίσει μεγάλη επιτυχία με το έργο του «Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ». Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να ανακαλύψω και τον ίδιο, αλλά και τη λογοτεχνία του. Φέτος, τυχαία, ανακάλυψα τον κόσμο του 39χρονου Ντικέρ και προχώρησα στην ανάγνωση αρκετών έργων του, όπως το «Το βιβλίο των Μπάλτιμορ», την «Εξαφάνιση της Στέφανι Μέιλερ», την «Υπόθεση Αλάσκα Σάντερς» και το «Αίνιγμα του δωματίου 622». Όλα αυτά τα βιβλία κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη.

Η συγγραφή, όπως λέει ο ίδιος, είναι πιο περίπλοκη από όσο νομίζουν οι περισσότεροι. «Η ζωή είναι πάντα μεγαλύτερη από τη μυθοπλασία. Οι πραγματικές ιστορίες πολλές φορές είναι πιο απίστευτες» αναφέρει. Ένας από τους ήρωες του, ο Λίο από το «Βιβλίο των Μπάλτιμορ», προσπαθεί να αποκτήσει δεύτερη καριέρα ως μυθιστοριογράφος, γεγονός που προκαλεί σκέψεις σχετικά με τις δυσκολίες του γράφειν.

Ο Ντικέρ πιστεύει ότι η δομή ενός βιβλίου δεν είναι απαραίτητη ώστε να ξεκινήσει η συγγραφή, αντίθετα, με την αρμονία των λέξεων και τα συναισθήματα που θέλει να μεταφέρει, επιτυγχάνει να δημιουργήσει την ιστορία. Αφιερώνοντας χρόνο και προσπάθεια, ο συγγραφέας αναγνωρίζει τη σημασία της θέλησης που απαιτείται στην πορεία του.

Σχετικά με τις παιδικές του μνήμες, αναφέρει ότι αποτελούν έναν καμβά για το γράψιμό του, ενώ οι αγαπημένοι του συγγραφείς, όπως ο Στέφαν Τσβάιχ και ο Ρομέν Γκαρί, τον έχουν επηρεάσει σημαντικά. Επίσης, εξηγεί ότι η γυναίκα του, ψυχολόγος, δεν συμβάλλει στη δημιουργία των χαρακτήρων του.

Για τον Ντικέρ, το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του είναι ότι εξακολουθεί να πιστεύει στα όνειρά του. Ερώτηση αναφορικά με την Ελλάδα αποκαλύπτει την αγάπη του για τη χώρα και τονίζει ότι πάντα νιώθει ευπρόσδεκτος όταν την επισκέπτεται, λόγω των φίλων του στην Αθήνα.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η διαδικασία που ακολουθεί για τη συγγραφή περιλαμβάνει ένα πολύ νωρίς ξεκίνημα κάθε μέρα, που ξεκινά γύρω στις 4 το πρωί. Στη διάρκεια των χρόνων έχει δημιουργήσει και μια ιδιαίτερη σχέση με το γράψιμο, η οποία όπως λέει απαιτεί στέρηση και πολλές προκλήσεις.

Πηγή: kathimerini.gr