Το διήγημά του «Περιστατικό στη γέφυρα του Αουλ Κρικ» θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της αμερικανικής λογοτεχνίας. Η καινοτόμος προσέγγιση του Μπιρς στη πλοκή και οι κλασικές του επιλογές συνδυάζονται με τα χαρακτηριστικά του μοντερνισμού, μετατρέποντας μια απλή ιστορία σε λογοτεχνικό θαύμα. Ο πλούσιος γαιοκτήμονας Πέιτον Φάρκουαρ από την Αλαμπάμα, ο οποίος κατηγορείται για δολιοφθορά, πρόκειται να απαγχονιστεί από τους στρατιώτες της Ένωσης.
Η περιγραφή του Μπιρς δημιουργεί μια σουρεαλιστική ατμόσφαιρα, στήνοντας ένα όνειρο μέσα σε ένα άλλο όνειρο, με αποτέλεσμα οι σφαίρες της πραγματικότητας και της φαντασίας να συγχέονται. Ο Φάρκουαρ φαντάζεται την απόδραση του, πέφτει στο ποτάμι και επιστρέφει στο σπίτι του, όπου απολαμβάνει την παρουσία της γυναίκας του. Αυτή η εξωαισθητική εμπειρία του προσφέρει τη δυνατότητα να βιώσει έναν κόσμο πέρα από το θάνατο, και η ανασφάλεια του αναγνώστη που αγωνίζεται να ξεχωρίσει την αλήθεια από την ψευδαίσθηση, προσθέτει βάθος στην αφήγηση.
Ο χρόνος παίρνει μια διασταλτική διάσταση στο διήγημα: ενώ για τους στρατιώτες οι συνέπειες φαίνονται άμεσες, για τον Φάρκουαρ η εμπειρία μοιάζει να διαρκεί αιώνια. Καθώς οι περιγραφές του οράματος του Φάρκουαρ γίνονται ολοένα και πιο λεπτομερείς, η αμφιβολία σχετικά με την πραγματικότητα ενισχύεται, μέχρι που η σκληρή αλήθεια εισβάλλει στο όνειρο του – εισπράττει έναν έντονο πόνο και το λευκό φως του θανάτου.
Ο συγγραφέας αφήνει τον αναγνώστη με μια ισχυρή αίσθηση της ανθρώπινης επιθυμίας για επιβίωση και σύνδεση. Παρά την αναπόφευκτη μοίρα του, ο Φάρκουαρ αναζητά ένα καταφύγιο που να τον επαναφέρει στην αγάπη και στη ζωή του. Με τον τρόπο αυτό, υποδηλώνει ότι η ανθρώπινη συνείδηση αναζητά πάντα ελπίδα, ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές.
Η πολύ εύστοχη μετάφραση ανήκει στον Χρήστο-Αρμάντο Γκέζο.
Πηγή: kathimerini.gr